Hvað þýðir 2. Pétursbréf 3:8 þegar sagt er að þúsund ár séu dagur?

Svaraðu



En gleymið ekki þessu eina, kæru vinir: Hjá Drottni er dagur sem þúsund ár og þúsund ár sem dagur (2. Pétursbréf 3:8).



Samhengið er lykillinn að því að ákvarða réttan skilning á þessum kafla, sérstaklega samanburður á þúsund árum við einn dag. Samhengi 2. Pétursbréfs 3 er endurkoma Drottins til að frelsa fólk sitt. Pétur segir hinum ofsóttu trúuðu að spottarar muni koma og hæðast að hugmyndinni um að Drottinn muni snúa aftur. Þeir munu segja eitthvað eins og, Hann hefur verið farinn lengi; Hann kemur aldrei aftur (sjá vers 4). Þegar kristnir menn eru ofsóttir og halda áfram að leita að Drottni til að frelsa þá, virðist sem koma hans sé seinkað.





Pétur minnir hina trúuðu á að missa ekki kjarkinn vegna þess að Guð er að vinna eftir annarri tímaáætlun. Fyrir manneskju, ef eitthvað gerist ekki innan nokkurra ára, þá gætum við saknað þess. Guð er hins vegar ekki takmarkaður af sömu tímatakmörkunum því hjá Drottni er dagur eins og þúsund ár og þúsund ár eru eins og dagur. Tími er einfaldlega ekki vandamál hjá Guði vegna þess að hann hefur ótakmarkað magn af honum. Ef hinn almenni maður sér eitthvað í búðinni þá myndi ekki skipta neinu máli hvort það kostaði krónu eða krónu þó annað sé tíu sinnum dýrara en hitt. Ef milljarðamæringur vildi kaupa eign gæti það skipt honum engu hvort hún kostaði $50.000 eða $500.000 eða jafnvel $5.000.000. Þetta er hugmyndin með versinu - bæði dagur og þúsund ár eru svo lítill tími fyrir Guð að það skiptir hann í raun engu máli.



Ef einstaklingur lofar að gera eitthvað, þá er takmarkaður tími í boði fyrir hann til að standa við það loforð. Ef aldraður faðir lofar að kaupa heimili fyrir son sinn er takmarkaður tími til ráðstöfunar fyrir hann. Þegar ár eftir ár líður og hann kaupir ekki húsið getur sonurinn farið að velta því fyrir sér hvort hann muni einhvern tíma gera það. Á endanum, ef faðir deyr áður en hann stendur við loforðið og lætur soninn ekkert eftir í erfðaskrá sinni, þá er loforðið útrunnið. Við megum ekki horfa á loforð Guðs með augum mannlegs tíma. Ef Guð er að vinna áætlun sem mun taka tíu þúsund ár að þróast, er það ekkert öðruvísi fyrir hann en ef áætlun hans tæki 10 daga að þróast. Aðalatriðið í 2. Pétursbréfi 3 er að, sama hversu langan tíma það tekur, mun Guð halda orð sitt - Drottinn er ekki seinn við að halda loforð sín (vers 8) - nánar tiltekið mun hann snúa aftur einn daginn til að dæma heiminn og bjarga sínum fólk. Sú staðreynd að það hefur ekki gerst enn er nákvæmlega engin vísbending um að hann muni ekki gera það. Sem fólk með eilíft líf þurfa kristnir menn að tileinka sér eilíft sjónarhorn á tímann. Við höfum alla eilífð fyrir okkur til að taka á móti fyrirheitum Guðs. Við þurfum ekki að hafa áhyggjur ef það lítur út fyrir að líf okkar geti endað áður en við fáum allt sem okkur hefur verið lofað. Ef Drottinn kemur ekki aftur í 50.000 ár í viðbót, það er minna en tveir mánuðir (sextíu dagar), með því að nota bókstaflega útreikning á vers 8. Aðalatriðið er að miðað við þann tíma sem Guð hefur til ráðstöfunar er tíminn bara ekki áhyggjuefni.



Sumir sem halda fast við sköpunarhyggju á jörðinni nota 2. Pétursbréf 3:8 til að styrkja þá skoðun sína að dagar 1. Mósebókar hafi ekki verið bókstaflegir dagar heldur langir tímar. Ef dagur er eins og þúsund ár, segir rökstuðningurinn, þá orðið dagur í sköpunarsögunni getur ekki þýtt bókstaflegan tuttugu og fjögurra stunda dag. Vandamálið er að Guð er ekki að reyna að endurskilgreina orð okkar í 2. Pétursbréfi 3:8. Pétur segir það ekki einn daginn er þúsund ár; hann segir að einn dagur sé eins og þúsund ár. Með öðrum orðum, hann notar myndmál til að koma sjónarmiðum sínum á framfæri. Aðalatriðið er ekki að við ættum að túlka orðið dagur sem þúsund ár alls staðar sem við finnum það í Ritningunni; frekar, málið er að tíminn sem líður hefur engin áhrif á trúfesti Guðs við loforð hans. Hann er hinn sami í gær og í dag og að eilífu (Hebreabréfið 13:8). Að auki þarf dagaldarkenningin miklu meira en 6.000 ár í sköpunarvikunni.



Sumir aðrir fara líka afvega í túlkun sinni á 2. Pétursbréfi 3:8 með því að taka það sem bókstaflega, stærðfræðilega jöfnu. Sumir sem halda fast við sköpunarhyggju á jörðinni áætla að jörðin hafi verið um það bil 6.000 ár eða, samkvæmt stærðfræðijöfnunni í 2. Pétursbréfi 3:8, um sex daga. Sjö er tala fullkomnunar og fullkomnunar, þannig að öll mannkynssagan mun standa í eina viku – það er sjö dagar (7.000 ár). Þúsund ára ríkið 1.000 ára er sjöundi hvíldardagur. Þar sem sjöundi dagurinn á enn eftir að koma og verður vígður með endurkomu Drottins, og þar sem við höfum þegar verið á jörðinni í 6 daga, þá verður Drottinn að snúa aftur fljótlega. Sumir ganga lengra í útreikningum sínum og setja ákveðnar dagsetningar - alltaf æfing í heimsku.

Þó að sjö daga kenningin líti út fyrir að vera aðlaðandi miðað við sérstakan punkt okkar í sögunni - um 6.000 árum í, eða einhvers staðar undir lok sjötta dags - gengur hún gegn anda verssins. Aðalatriðið í textanum er að við getum ekki vitað hvenær Drottinn kemur aftur vegna þess að hann starfar á annarri tímaáætlun. Við þurfum að bíða þolinmóð, vitandi að Drottinn er þolinmóður við þig og vill ekki að neinn glatist, heldur að allir komist til iðrunar (2. Pétursbréf 3:9). Vers 8 gefur okkur ekki dulræna jöfnu til að gera okkur kleift að reikna út hvenær hann kemur aftur. Ef það væri raunin, virðist sem Pétur hefði getað áttað sig á því og hefði einfaldlega getað sagt ofsóttum trúmönnum að Drottinn kæmi aftur eftir um 2.000 ár. Hann gerði það ekki vegna þess að hann vissi ekki hvenær Drottinn kæmi aftur. Og ekki við heldur. Við þurfum að bíða jafn þolinmóð eftir Drottni og hinir ofsóttu trúuðu á fyrstu öld gerðu og, eins og þeir, lifa heilögu og guðrækilegu lífi þegar þú hlakkar til dags Guðs (vers 11–12).