Hvað segir Biblían um áræðni?

Svaraðu



Áræðni er hugrekki til að bregðast við eða tala óttalaust, þrátt fyrir raunverulegar eða ímyndaðar hættur. Þegar einstaklingur sýnir djörfung grípur hann eða hún til aðgerða óháð áhættu. Lítil móðir mun djarflega hrifsa hönd barnsins síns frá sex feta útlendingi. Maður getur djarflega staðið upp við einræðisherra, vitandi að hann gæti verið rekinn fyrir að gera það. Djörfung má ekki rugla saman við útbrot eða árásargirni. Það líkist hins vegar fullyrðingu að því leyti að það veitir einhverjum kraft til að gera eða tala það sem þarf, þrátt fyrir möguleikann á neikvæðri niðurstöðu.



Djörfung var eitt af fyrstu einkennunum sem heilagur andi gaf þegar hann kom til að vista trúað fólk eftir að Jesús steig upp til himna. Fylgjendur Jesú höfðu falið sig af ótta við gyðingayfirvöld, beðið og hvatt hver annan. Þá kom heilagur andi yfir þá, og þessir fyrrum skelfingu lostnir lærisveinar urðu óttalausir prédikarar (Postulasagan 2). Stuttu síðar, þegar lærisveinarnir stóðu frammi fyrir ofsóknum frá yfirvöldum, báðu þeir um djörfung (Postulasagan 4:29). Bæn þeirra var svarað og þeir fylltust heilögum anda og töluðu orðið af djörfung (Post 4:31). Guð gefur okkur djörfung þegar markmið okkar er að hlýða og vegsama hann með því.





Andlegur áræðni getur virst vera skoðanakenndur eða úthverfur, þegar í raun og veru getur sá djarfi fundið fyrir miklum ótta. Slík djörfung kemur frá heilögum anda sem knýr mann til að tala sannleikann í kærleika, jafnvel þótt honum sé ekki fagnað. Heilbrigt áræðni má líkja við konu sem er dauðhrædd við snáka en sér einn á veröndinni sinni. Hún er hrædd, en hún mun ekki láta það sleppa því það er hættulegt. Hún fer á eftir því með skóflu og drepur hana, jafnvel á meðan hún hristist kröftuglega af ótta sjálf. Það væri ekki rétt að fullyrða að þessi kona njóti árekstra. Þess í stað kemur áræðni hennar við að drepa snákinn af ákvörðun um að gera það sem er rétt til að vernda fjölskyldu sína án tillits til ótta hennar. Andleg djörfung eltir sannleikann, vinnur að því að eyðileggja lygar og villur og talar það sem er rétt, burtséð frá því hversu ógnvekjandi slík aðgerð kann að vera.



Veraldleg áræðni getur aftur á móti orðið áleitin eða árekstrar. Það þrífst á vinsælu samþykki og hunsar oft varkárni eða næmni. Ótrúleg orð: Hvað varstu að hugsa? fylgja í kjölfar djörfs heimskingja. Við ættum ekki að vera djörf í að gera illt, sætta okkur við áræði eða fara yfir landamæri einfaldlega til að sanna að við getum. Áræðni án dómgreindar getur leitt til heimskulegra orða og áhættuhegðunar. Orðskviðirnir tengja oft yfirlæti áræði við heimsku. Orðskviðirnir 13:16 segja: Sérhver hygginn maður fer með þekkingu, en heimskinginn dregur heimsku sína. Heimska fólk er svo blindt á eigin mistök að það stærir sig blygðunarlaust af því. Þeir eru djarfir í að boða röng sjónarmið sín og enn djarfari í að framkvæma þær. Djörfung er ekki meira viðeigandi fyrir heimskingja en gimsteinar eru viðeigandi fyrir svín (sjá Orðskviðirnir 11:22).



Orðskviðirnir 28:1 segir: Hinir óguðlegu flýja þegar enginn eltir, en hinir réttlátu eru djarfir eins og ljón. Hinir réttlátu eru djarfir vegna þess að þeir vita að Guð er fyrir þá og það sem þeir hafa að segja er mikilvægt (Hebreabréfið 13:6). Þegar Páll postuli var í fangelsi, skrifaði hann til söfnuðanna og bað um bæn að hann væri djörf í að halda áfram að boða fagnaðarerindið (Efesusbréfið 6:19). Guðleg djörfung er knúin áfram af ástríðu fyrir Kristi og sannleika hans. Það er sjaldan sjálfhverft vegna þess að það krefst þess að við leggjum til hliðar náttúrulega löngun okkar til þæginda og vinsælda. Ef Páll talaði djarflega myndi það líklega þýða meiri ofsóknir. Stefán talaði djarflega og varð fyrsti kristni píslarvotturinn (Postulasagan 6:8–10, 7:1–2, 54–58).



Sem fylgjendur Krists ættum við að biðja eins og Páll að Drottinn gefi okkur yfirnáttúrulega djörfung til að tala og lifa eins og hann vill að við gerum. Á þessari tímum mikillar blekkinga og mótstöðu gegn sannleikanum þurfum við áræði meira en nokkru sinni fyrr. Djörfung, ásamt kærleika og auðmýkt (1. Korintubréf 13:4–8; 1. Pétursbréf 5:6), er eins og ljós í myrkrinu (Matt 5:14). Þegar við erum sannfærð um að boðskapur okkar sé lífgefandi og eilífur, getum við talað af djörfung, vitandi að Guð mun nota hann til að hafa áhrif á heiminn okkar (Jesaja 55:10–11).