Hvað segir Biblían um aðskilnað?

Svaraðu



Aðskilnaður er firring ástúðar. Að vera fráskilinn er að hafa misst fyrri ástúð og samfélag sem einu sinni var deilt með öðrum. Stríðandi makar verða viðskila þegar þeir geta ekki unnið úr ágreiningi sínum. Uppreisnargjarn börn verða viðskila við foreldra sína þegar þau neita að fá leiðsögn eða aga. Þegar Adam og Eva syndguðu, urðu þau fráskilin við Guð (1. Mósebók 3). Fólk hefur verið fjarlægt honum síðan, og Guð hefur verið að sækjast eftir sáttum (2Kor 5:19). Aðskilnaður frá Guði og köllun hans um sátt eru meginþemu Biblíunnar.



Vegna þess að Guð er heilagur og fullkominn getur hann ekki þolað synd okkar (Esra 9:15; Rómverjabréfið 6:23) og uppreisn okkar gegn boðum hans skapar fjarlægingu frá honum (Jesaja 53:6). Við getum ekki komið í návist hans, ætlast til að bænir okkar verði heyrðar eða gengið í samfélagi við Guð þegar við erum hulin synd (Orðskviðirnir 28:9; Sálmur 66:18; Jóhannes 9:31). Afleiðing þessarar fjarlægingar frá Guði er sú að við göngum í myrkri (1 Jóh 1:5–6; 2:11; Jóh 12:35). Þar sem við erum fjarlæg Guði, höfum við enga von um eilíft líf eða fyrirgefningu syndar (Jóhannes 3:19–20). Fráskilinn hugur okkar er fullur af eigingirni og illsku án upplýsandi krafts réttlætis Guðs til að leiðrétta þá (Rómverjabréfið 1:18–22).





Jesús gaf dæmi um aðskilnað og sátt í sögu sinni um týnda soninn í Lúkas 15:11–32. Sonurinn, fullur af eigin mikilvægi, krafðist arfs síns frá föður sínum og sóaði því síðan í villt líf. Meðan týndin var horfinn hélt faðirinn áfram réttlátu lífi sínu og þráði daginn sem sonur hans kæmi heim. Sonurinn dreifði auðæfum sínum þar til raunveruleikinn vakti athygli hans. Hann fann sjálfan sig að svelta til dauða í svínakví án þess að sýna fram á lauslætis lífsstíl sinn. Vers 17 segir: Þegar hann kom til vits og ára. Það lýsir augnablikinu sem hvert og eitt okkar verður að koma til til að binda enda á fjarlæginguna frá himneskum föður okkar. Þegar við komum til vits og ára, auðmýkjum við okkur og játum synd okkar fyrir honum, eins og týndi sonurinn gerði. Aðeins þá getur fjarlægingunni lokið og sátt hefjist.



Davíð konungur er annað dæmi um mann sem hafði gengið með Guði en varð fjarlægur honum vegna syndugra vala. Annar Samúelsbók 11 skráir frásögnina af girnd Davíðs eftir giftri konu, Batsebu. Hann lét undan þeirri girnd og lagðist til hvíldar hjá Batsebu, og hún varð þunguð. Til að hylja synd sína um framhjáhald skipaði Davíð eiginmanni sínum drepinn og bætti þannig syndina. Kafli 12 sýnir að Drottinn sendi spámanninn Natan til Davíðs til að takast á við hann um illsku hans. Davíð iðraðist í niðurbroti og auðmýkt. Endurreisnarbæn hans er skráð í Sálmi 51.



Aðgreiningu frá Guði lýkur þegar við auðmýkjum okkur og iðrumst (Post 2:38; 3:19). Það er oft hægt að binda enda á fjarlægingu frá öðru fólki á sama hátt. Hroki er oft stóri sökudólgurinn sem heldur fjarlægum samböndum læstum í köldu stríði. Þegar ein manneskja velur að binda enda á átökin, játa þann þátt sem hann eða hún átti í fjarlægingunni og biðjast fyrirgefningar, getur sambandið oft verið endurreist. Guð lofar að fyrirgefa og endurheimta hvern þann sem kemur til hans í nafni sonar hans, Jesú (Rómverjabréfið 10:12–13; Jóhannes 14:6; Sálmur 80:19; Jóhannes 3:16–18). Dauði og upprisa Jesú Krists bindur enda á fjarlægingu frá Guði fyrir alla sem koma til hans í trú (Jóhannes 1:12).